نشست تخصصی "هم اندیشی با خانم معصومه خندان" برگزار شد .

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد ، نشست تخصصی هم اندیشی با معصومه خندان، دانش آموخته حکومتداری از دانشگاه هاروارد، پژوهشگر مرکز توسعه بین المللی دانشگاه هاروارد و مشاور مرکز توسعه جهانی واشنگتن در روز چهارشنبه 8 آذر ماه، در دانشکده علوم اداری برگزار گردید.

در جریان این نشست که با محوریت توانمند سازی دولت و توسعه اقتصادی برگزار شده بود،  معصومه خندان،پژوهشگر مرکز توسعه بین المللی دانشگاه هاروارد، بیان کرد :بحث توسعه بعد از جنگ جهانی دوم، بعد از اینکه استعمار تا حدودی برچیده شد و کشورهای کوچک و مستقل شکل گرفتند مطرح گردید. این توسعه از طریق برخی سازمانهای بین المللی مانند بانک جهانی صورت گرفت. بانک جهانی، یکی از سازمانهای بین المللی که بعد از جنگ جهانی دوم شکل گرفت که به دنبال کمک و حمایت از کشورهای عقب مانده و استعمار زده در دوران بعد از جنگ بودند.

خندان همچنین ادامه داد: با وجود اینکه بسیاری از این اقدامات صورت گرفته است اما باز هم بسیاری از کشورها توسعه یافته نیستند زیرا ما هنوز سازمان و ارگانهای های توانمندی نداریم و نتوانستیم چنین سازمانهایی حتی ایجاد کنیم.

وی افزود : از سال 1989 به بعد تمامی سازمان های دولتی و حکومتی به این فکر افتادند که جمعیت جهان در حال افزایش است و این یک خطر تهدید کننده برای تمام جهان است. بنابراین برنامه هایی در این راستا برنامه هایی برای جلوگیری از رشد جمعیت طراحی و اجرا کردند. در چین، یکی از مدیران عالی رتبه به این نتیجه رسید که باید رشد جمعیت کنترل شود بنابراین طرحی با عنوان تک فرزندی را در چین به اجرا گذاشت که بر اساس آن هیچ خانمی حق نداشت دو فرزند داشته باشد و اگر این اتفاق می افتاد یا فرزند به دنیا امده کشته میشد و یا قبل از تولد سقط می شد. در پی این جریانات بسیاری از بانوان و آقایان عقیم شدند و جمعیت تا حدودی کاهش یافت. در هند نیز به همین صورت بود.در بنگلادش، سیاستهایی که مد نظر قرار گرفته بود بسیار مشابه سیاستهای کاهش جمعیت در ایران بود. بر اساس این برنامه که متناسب با موقعیت محلی و منطقه ای بود، به زنان آموزش های لازم برای کنترل زاد و ولد داده شد. در یک بررسی که بین دو روستا انجام شد، روستایی که این اقدامات در آن صورت گرفته است به طور قابل توجهی جمعیت آن کاهش یافته بود.

وی تصریح کرد : در ایران، قبل از انقلاب ، شاه چنین سیاست هایی را به اجرا گذاشته بود اما به سرانجام نرسید و بعد از انقلاب به دلیل برخورد و ضدیت با سیاست های شاه برنامه فزرند اوری مد نظر قرار گرفت اما بعد از گذشت زمان و یک سرشماری، مشخص شد که جمعیت ایران با احتساب مهاجران به صورت قابل توجهی افزایش یافته است. بنابراین برنامه ای ده ساله جهت کاهش و کنترل زاد و ولد در روستاهای ایران اجرا شد که به زنان و مردان اموزش داده میشد که چگونه از زاد و ولد بسیاری جلوگیری کنند. این اتفاق از جهات بسیاری قابل توجه است زیرا از یک طرف این طرح در یک کشور اسلامی اجرا شد چون در بسیاری دیگر از کشورهای اسلامی این طرح از لحاظ شرعی قابل قبول نبود و از طرف دیگر ایران به طور مستقلا این کار را انجام داد در حالی که کشور های دیگر با کمک سازمانها و نهادهای بین المللی برنامه های کاهش جمعیت را اجرا میکردند. تفاوت در اجرای این سیاست در ایران و بنگلادش در  اینست که در ایران به دلیل اگاهی و ابزارهای قابل دسترس برای جلوگیری از زاد و ولد و وجود خانه های بهداشت برای رسیدگی به بانوان، یک نوع اعتماد میان مردم و دولت بوجود امد که مردم این سیاستها را به راحتی می پذیرفتند اما در بنگلادش این اعتماد میان مردم و دولت وجود نداشت. در ایران نیز به دلیل تبلیغات بالایی که تلویزیون انجام داد بسیار در افزایش اگاهی مردم موثر واقع شد

باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد: سهیلا رخشانی نیک