نشست علمی «لنگری بر تلنگر؛ به بهانه نوبل 2017 به اقتصاد رفتاری» برگزار شد.

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد، نشست علمی «لنگری بر تلنگر؛ به بهانه نوبل 2017 به اقتصاد رفتاری» در روز دوشنبه 13 آذر در دانشکده علوم اداری و اقتصاد برگزار شد.

در این نشست، دکتر مهدی فیضی عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد با تاکید بر اینکه فقر باعث کاهش پهنای باند یا به عبارت دیگر کاهش توانایی و ظرفیت ذهنی افراد برای تصمیم گیری می‌شود گفت: منظور از تلنگر در اقتصاد رفتاری این نیست که آزادی افراد در انتخاب و تصمیم گیری سلب شود بلکه فقط نحوه چینش انتخاب ها تغییر میکند تا فرد آن چیزی را انتخاب نماید که صحیح‌تر و عاقلانه‌تر است. بطور مثال در بعضی کشورها، اهدای اعضای بدن شخصی که فوت می کند در صورتی که وی فرم عدم تمایل به این کار را پر نکرده باشد صورت خواهد گرفت اما در ایران عکس این قضیه وجود دارد.

 دکتر فیضی ادامه داد: افراد به خصوص فقرا، اکنون گرا (present bias)  هستند یعنی سعی میکنند کارهایی که سخت و هزینه بر است به آینده موکول کنند و از زمان حال لذت بیشتری ببرند. تلنگر اشاره به این دارد که هزینه های عمل کردن به چیزی در حال حاضر کاهش یافته و در عوض از وی درباره مزایایش در آینده قول گرفته شود. مثلا در یک تحقیق به افرادی گفته اند از افزایش حقوق سال آینده شما درصدی جهت پس انداز، برداشته خواهد شد (save for tomorrow). نتایج این تحقیق نشان می دهد نرخ پس انداز در میان این جمعیت بسیار افزایش یافته است زیرا آنها می دانند پس انداز چیز خوبی است ولی معمولا با پولی که دستشان می آید بااحتمال کمی به پس انداز می اندیشند ولی اگر این پرداخت هزینه مربوط به آینده باشد بیشتر احتمال پذیرفتن آن وجود دارد.    

وی افزود: همچنین تلنگر به معنای ایجاد یک تکانه برای گرفتن تصمیمات بهتر است. مثلا در کشور هند با کاهش نرخ واکسیناسیون، به افراد گفته شد که اگر واکسن بزنند به آنها مقداری برنج می دهند. این باعث افزایش چشمگیر نرخ واکسیناسیون در این کشور شده و حتی هزینه کلی واکسیناسیون برای کشور با توجه به این افزایش نرخ، کاهش یافت.
دکتر فیضی، افزایش پهنای باند ذهن و خودکنترلی را اموری قابل پرورش و تقویت دانسته و اظهار داشت : این امور بخصوص در فقرا که با میزان های پایین آن مواجهند، باید آموزش داده شود و کودکان از همان دوران یاد بگیرند که چگونه می توان از چرخه فقر خارج شده و تصمیمات بهتری گرفت.

در نهایت دکتر فیضی به این مبحث اشاره کرد : ترجیحات افراد مستقل از هویت آنها نیست لذا نباید اجازه داد که در فقرا، فقر بعنوان یک عنصر هویتی در آید. کلماتی مانند مددجو یا کمیته امداد متضمن نیازمند بودن است و کسانی که از آن استفاده می کنند احساس نیازمندی می کنند و سعی در بی نیاز شدن نخواهند کرد. وی حدود و ثغور تلنگر در جامعه را از مباحث چالشی در این عرصه عنوان کرد.

  باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد :فاطمه کمیلی