به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی؛ نشست "شعر حافظ و موسیقی ایرانی" که به بهانه روز بزرگداشت حافظ درنظر گرفته شده بود، در تالار فردوسی دانشکده ادبیات برگزار شد.
در ابتدا دکتر زرقانی، مدیرگروه ادبیات فارسی پس از تفألی بر دیوان حافظ گفت: مشهد همانقدر که به فردوسی بزرگ نیاز دارد، بی تردید به حافظ و به سعدی هم نیاز دارد. حافظ به ما درس مدارا و تساهل می آموزد و به ما یاد میدهد چطور صدای مخالف را به رسمیت بشناسیم.
در ادامه دکتر محمدجعفر یاحقی عضو هیأت علمی ادبیات فارسی، طی سخنرانی کوتاهی جایگاه و اهمیت دیوان حافظ را در میان مردم خاطرنشان کرد و با غزلی از حافظ به سخنرانی خود پایان داد.
سپس دکتر محمدجواد مرتضایی ضمن اشاره به تخلص حافظ خاطر نشان کرد: چرا مخاطبان حافظ از اقشار مختلف هستند؟ علت این است که حافظ به هر دو بعد وجودی انسان یعنی هم جسم و هم جان نظر داشته و بنابراین غزل او نظام چند گفتمانی دارد.
وی ادامه داد: تفأل به دیوان حافظ دو علت دارد یکی این که ما اعتقاد داریم او لسان الغیب است و دلیل علمی دیگر آن این است که با توجه به نظام چندگفتمانی، شما هنگام تفأل بیتی پیدا می‌کنید که مورد نظر شماست و بنابر نظر بهاءالدین خرمشاهی حافظ این شیوه را از قرآن الهام گرفته است.
مرتضایی گفت: حافظ یک شاعر فرمالیست به تمام معناست و صورت شعر او از معنی آن مهمتر است.
در ادامه ی جلسه حسین علیشاپور سخنرانی خود را آغاز کرد: در مکتب یا سبک آوازی تبریز موسیقی در وهله ی اول اهمیت قرار می‌گیرد و شعر به گونه ای خوانده می‌شود که موسیقی در اولویت باشد. در مکتب آوازی اصفهان آن چیزی که اهمیت دارد، خواندن شعر است. به طور کلی نوع خواندن خوانندگان مطابقت دارد با شعر. به عقیده‌ی من خوانندگانی باید شعر حافظ را بخوانند که زوایای وجودی خودشان را بیشتر می‌شناسند. خواندن شعر حافظ، خواننده را به چالش می‌کشاند.
ادامه ی این جلسه با سخنرانی کوتاه دکتر محمد محسن مصحفی معاون فرهنگی سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد ادامه یافت و با اجرای زنده ی آقایان حسین علیشاپور و مازیار شاهی خاتمه یافت.

باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی: صفایی

 {jcomments on}