به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد؛ کرسی آزاد اندیشی با موضوع بررسی الزامات قانونی و اجتماعی پوشش اسلامی، به همت انجمن علمی فقه و مبانی حقوق اسلامی، و با حضور دکتر علیرضا آزاد، عضو هیات علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد و دکتر عباس جوارشکیان، عضو هیات علمی گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد، در روز دوشنبه ۱۳ اسفند ماه ۱۳۹۷ در دانشکده الهیات برگزار شد.
دکتر آزاد صحبت های خود را با تاکید فراوان بر این موضوع که هدف همه ی ما تقویت کرامت زن و توسعه عفاف در جامعه است و اختلاف نظر صرفا در برخی راهکار های رسیدن به این هدف میباشد، آغاز نمود و اضافه کرد که برخی روش ها و عملکردها در صیانت از حجاب، سبب گسترش بدحجابی و بدبینی نسبت به اسلام و انقلاب شده و از این رو تصحیح این رویه ها، خود به نوعی امر به معروف و نهی از منکر است.
عضو هیات علمی گروه معارف بیان کرد:  حجاب هم برای زنان و هم مردان، ارزش دینی_ملی است و تاکید نمود که تنها راه موثر و مطلوب در مقابله با بدحجابی، ارتقای ارزش حجاب در اذهان جامعه از طریق مواجهه نرم، فرهنگ سازی و آموزش مستقیم و غیر مستقیم است.
وی اضافه کرد: روش اسلام در امر حجاب، اصلاح فرهنگی بود و نه اجبار قانونی و علاوه بر اینکه هیچ نوع مجازات اسلامی برای بدحجاب در آیات و روایات ذکر نشده است، علیرغم توصیه و ترغیب های مکرر ائمه اطهار به حجاب و پرهیز دادن از بی حجابی، هیچ شاهد تاریخی معتبری مبنی بر برخورد خشن و توبیخ یک بدحجاب یا کیفر او و یا ایجاد محدودیت های مدنی هم وجود ندارد.
علیرضا آزاد به فرق منکر با حرام اشاره کرد و گفت که اصل امر به معروف و نهی از منکر پذیرفته شده است اما با توجه به فرق (معروف با واجب) و (منکر با حرام) ملاک امر و نهی حاکمیتی در موضوع پوشش، هنجار های حجاب عرفی و مصالح اجتماعی است و وظیفه ی ناهیان از منکر، نخست اقناع جامعه درباره ی منکر بودن بدحجابی و سپس نهی از آن می‌باشد.
وی در ادامه ی بحث، دیدگاه های شهید بهشتی و شهید مطهری و مرحوم طالقانی را در نقد حجاب اجباری بیان کرد و نتیجه گرفت که وضع قوانین ویژه پوشش در نهادهای آموزشی مانند دانشگاه، در همه جای دنیا مرسوم و لازم الاجراست اما نمیتوان صرفا از منظر احکام دینی و جدای از استراتژی دینی و اقتضائات فرهنگی-اجتماعی به وضع و اجرای آنها پرداخت.
دکتر آزاد در پایان بیان کرد که در پیش گرفتن راه هایی که سالهاست ناکارآمدی شان در ترویج عفاف و حجاب در عمل اثبات شده است، منجر به بدبینی و دین گریزی میشود و به سود و صلاح دین و جامعه دینی نیست.

در ادامه دکتر عباس جوارشکیان، با نگاهی انتقادی به نظرات دکتر آزاد عنوان نمود گرچه ممکن است قدما به طور مستقل بابی را در آثار خود با عنوان حجاب باز نکرده باشند اما مباحث فقهی بسیاری در خصوص حدود حجاب شرعی در فقه ما موجود است و احادیث فراوانی در مجامع حدیثی از جمله وسائل الشیعه در این زمینه به چشم می خورد به طوری که حجاب شرعی به اجماع جمیع مسلمین امری واجب و از ضروریات اسلام شمرده می شود.
وی در تبیین فلسفه حجاب در اسلام به نقش مهم حجاب در تشخص بخشی به هویت فرهنگی و اجتماعی مسلمین، تامین امنیت اجتماعی زنان، تحکیم بنیاد خانواده، تقویت اقتصاد و دیگر نقش های اجتماعی حجاب اشاره کرد و با نظر به مفاسد و مصالح فراوان پوشش مدعی شد این مسئله نمی‌تواند صرفاً امری فردی باشد و لذا نیازمند وضع قانونی و الزامات مدنی و حقوقی است.
وی با تأکید بر اینکه فلسفه حجاب در اسلام فقط حریم مرد و زن در جامعه است به عمق و گستره فساد در جوامع پیشرفته غربی از جمله آمار مربوط به تجاوزات، بردگی جنسی، خشونت و ناامنی زنان، طلاق، تولدهای خارج از ازدواج، بیماری های مقاربتی و درآمدهای نجومی صنعت پورنو اشاره نمود و نتیجه گرفت رعایت حریم مرد و زن به ویژه پوشش اسلامی مهمترین عامل مصونیت آفرین از این مفاسد است.
ایشان در عین اذعان به ضرورت کار فرهنگی برای ایجاد اقناع اجتماعی و انتقاد از برخی برخوردهای ناصواب نسبت به پدیده بدحجابی، قانونگذاری و وجود الزامات حقوقی را امری گریزناپذیر دانست.
دکتر جوارشکیان با استناد به داده های مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری گفت وضعیت فعلی حجاب در جامعه ناشی از عواملی چون عدم هماهنگی میان ۲۷ دستگاه مسئول، تخلف از قوانین، نبود بودجه کافی، پایبند نبودن مسئولان به اجرای مصوبه ها، قبضه کردن بازار لباس ایران توسط اجناس ارزان قیمت خارجی و رکود صنعت نساجی و مهمتر از همه هجمه تبلیغی و فرهنگی سبک زندگی غربی از طریق سلطه رسانه ای در دو دهه اخیر و برنامه‌ریزی و تمرکز معاندین نظام در مسئله حجاب و پروژه تغییر سبک زندگی ایرانی اسلامی دانست.

{jcomments on}