عضو هیئت علمی گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه فردوسی گفت: شخصیت خواجه نصیرالدین طوسی باید مورد توجه قرار گیرد؛ زیرا ما بیش از هر زمان به اخلاق آموزشی، پژوهشی و مهندسی نیازمندیم و وجود چنین شخصیتی در تاریخ مهندسی ایران، برای جامعه ما افتخار و راهنماست‌.

به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد،

در ابتدای نشست بررسی نقش خواجه نصیرالدین طوسی در تاریخ و فلسفه، مصطفی گوهری به شرح زندگی خواجه نصیرالدین طوسی پرداخت و گفت: ابوجعفر محمد بن محمد معروف به خواجه نصيرالدين، در ۵ اسفند سال ۵۹۷ق در طوس به دنيا آمد. ابتدا علوم عقلي و نقلي و حكمت مشاء و سپس رياضيات، فقه، فلسفه، نجوم و ادبيات را آموخت و در علوم روز به استادي تمام رسيد.

وی اظهار نمود: خواجه نصیرالدین طوسی، شاعر، فیلسوف، متکلم، فقیه، دانشمند، ریاضی‌دان و منجم ایرانی سده هفتم است و به افتخار روز تولد این دانشمند بزرگ، پنجم اسفند به‌ عنوان روز مهندس نام گذاری شده است.

علیرضا کهنسال، عضو هیئت علمی فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: خواجه نصيرالدين يكي از بزرگ‏ترين بنيانگذاران كلام شيعه بود و ضمن تاييد حكمت ابن‏ سينا، به شرح مشكلات اشارات پرداخت. 

وی ادامه داد: این دانشمند برجسته نقش به سزایی در تاریخ و فلسفه داشته و زندگی او بر پایه دو هدف اخلاقی و علمی بنا نهاده شده بود. او در بیشتر زمینه‌های دانش و فلسفه، تألیفات و رساله‌هایی از خود به یادگار گذاشته که بیشتر عربی هستند، اما ۲۵ درصد نوشته‌های وی به زبان پارسی بوده‌‌اند.

این عضو هیئت علمی فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد گفت : بر اساس آثار خواجه نصیر در مسلمان و شیعه بودن او تردیدی نیست، اما در اینکه آیا او در ادوار مختلف زندگیش شیعه امامی یا شیعه اسماعیلی بوده نزد مورخین اختلافاتی وجود دارد. 

وی افزود: از معروف‌ترین آثار خواجه نصیرالدین توسی به پارسی، «اساس الاقتباس» و «اخلاق ناصری» را می‌توان نام برد. وی در اخلاق ناصری رستگاری راستین انسان‌ها را در «سعادت نفسانی»، «سعادت بدنی» و «سعادت مدنی» می‌داند و این نکته نشان می‌دهد که خواجه در مسایل مربوط به بهداشت جسمانی و روانی هم کارشناس بوده‌ است. وی حدود یکصد و نود کتاب و رسالهٔ علمی در موضوعات متفاوت به رشتهٔ تحریر درآورده است.

خبرنگار باشگاه خبرنگاران دانشگاه فردوسی مشهد: فاطمه صادقیان